طنازی، ظرافت، نزاکت (یادداشتی از مجید حبیبی، صدابازیگر و مدیر دوبلاژ)
طنازی از سخت ترین و طاقت فرساترین کارهاست . اصولا ترجمه ای که در اختیار مدیر دوبلاژ و صدابازیگر قرار می گیره اگر قرار باشه نمره ای بالا رو براش در نظر گرفت؛ ترجمه ای خواهد بود که وفادار به فیلمنامه و دیالوگ های اصلی باشه و هوشمندانه عینیت ها رو برای عوامل دوبلاژ پیاده سازی کنه و اصطلاحات، ضرب المثل ها، تکیه کلام ها و تعبیرات و تأویلات و...که ترجمه قابل اتکا باشد. در غیر اینصورت مدیر دوبلاژ یا صدابازیگر هر نقش باید در خصوص کاراکتر ها و نقش خویش کند و کاو بیشتری کنند و علاوه بر درک گویش و لحن مناسب، در تک تک کلماتی که می گویند مداقه کنند و هر جا نیاز شد مجدد به فرهنگ لغات انگلیسی و فارسی و بعضا فهم ریشه کلمات در فرهنگ های غیر نیز برای آثار غیر انگلیسی مراجعه کنند . ارزش اثر دوبلاژ تنها در تطابق رنگ صدا و لیپ سینک، بی قوام و به مراتب بی ارزش است اگر توام با فهم کوته بینانه و سطحی از کلام باشد و سرسری بگوییم و بگذریم . در مبحث طنز و درک و اجرای هوشمندانه برای مخاطب هم-فرهنگ، موارد ذکر شده در بالا به مراتب پیچید...
